Precies een week geleden stond ik aan de finish van de Ironman World Championships in Kona, Hawaii. Ja, Hawaii inderdaad. Ik ben er een week geweest om de magie van deze wedstrijd te ervaren. Om te voelen waarom zoveel mensen aan deze zware race mee willen doen. En om te weten hoe het de dagen ervoor eraan toegaat. Om erbij te zijn dus. Want dat was waar het mee begon eerder dit jaar. Met een heel sterk gevoel dat ik erbij moest zijn dit jaar in Kona. En dat is nogal wat aangezien het aan de andere kant van de wereld is. Er waren genoeg redenen te bedenken waarom het gevoel dat ik had onzin was. Ik heb nog nooit een Ironman gedaan bijvoorbeeld en ben pas net met triathlon begonnen (dus bij lange na niet in de buurt van een kwalificatie voor deze race), het is zonde van het geld, het is oneerlijk tegenover mijn mannen die niet mee zouden gaan, en zo kan ik nog wel wat redenen bedenken. Die eigenlijk veel beter te verantwoorden waren dan “een gevoel” dat ik dit moest doen en hierbij moest zijn. Hoe hard ik ook geloof dat luisteren naar je gevoel zo belangrijk is, het was vooral heel eng om daadwerkelijk een ticket te boeken en te gaan. Toch is dat wat ik gedaan heb (met de onvoorwaardelijke steun van mijn wederhelft hierbij).

Wat was het te gek zeg! Ik heb enorm super mega genoten. Zelf zwemmen, fietsen en lopen op het parcours, diner met de legendarische Dave Scott, de gekte zien van wat deze wedstrijd teweeg brengt, en nog zoveel meer wat mij nog heel lang bij zal blijven. Ik heb veel atleten ontmoet en mooie contacten opgedaan. Voor mij voelde het als een paradijs. Overal sportende mensen, de hele dag door. Allemaal met een doel, namelijk om in de wedstrijd het beste uit zichzelf te halen #BestovU. Om te ontdekken wat er mogelijk was na al het harde werken.

De wedstrijddag was een onvergetelijke en lange dag. Het begon om 6.25 met de zwemstart van de Pro mannen en eindigde rond middernacht met het binnenhalen van de laatste finishers. Die na ruim 16 uur aan de laatste meters van hun marathon bezig waren. Nadat ze daarvoor 3,8 km hadden gezwommen en 180 km door de lavavelden hadden gefietst. Ook voor hen zou Mike Reilly de legendarische woorden uitspreken: You are an Ironman!

Ik vind het te gek dat ik dit heb mogen meemaken. Dat ik mijn gevoel gevolgd heb en gegaan ben. Deze herinnering neemt niemand mij meer af. Ik begrijp veel meer van de magie van Kona. En bovenal heb ik weer veel geleerd over wat er nodig is om het beste uit jezelf te halen. The journey continues!

#BestovU #dowhatyoulove #realisingpotential #personalgrowth